در دوره اخیر جشنواره فیلم کوتاه تهران، شرکت ویستامدیا، بازوی تولید محتوا و خدمات جامع تبلیغاتی ایرانسل، با دو فیلم کوتاه «خداحافظ آشغال» و «دریچه» برای نخستین‌بار پا به دنیای فیلم کوتاه گذاشت و حضوری قابل‌توجه از خود به‌جا گذاشت. ویستامدیا که در سال‌های گذشته با تولیدات ویدیویی، تبلیغاتی و محتوایی شناخته می‌شد، این‌بار با دو اثر کوتاه، نگاه خود را به جهان روایت و فیلم‌سازی گسترش داده است. ورود یک نهاد فعال در عرصه رسانه و تبلیغات به حوزه فیلم کوتاه، از آن جهت قابل‌توجه است که نشان می‌دهد مرز میان تولید محتوای تجاری و هنری در حال جابه‌جایی است و فیلم کوتاه همچنان بستری برای تجربه و بیان خلاق باقی مانده است.
خداحافظ آشغال؛ روایت شاعرانه تنهایی و بازگشت برادران ارک
فیلم کوتاه «خداحافظ آشغال» به کارگردانی برادران ارک، یکی از آثار شاخص جشنواره امسال بود و به‌نوعی بازگشت دوباره آن‌ها به دنیای فیلم کوتاه پس از چند سال فاصله محسوب می‌شود. فیلم با روایتی آرام، مینیمال و انسانی، قصه تنهایی زنی سالخورده را دنبال می‌کند که در سکوت روزمره خود با حس فراموش‌شدگی، فقدان و گذر زمان دست‌وپنجه نرم می‌کند.
«خداحافظ آشغال» در ساحت فرمی، وفادار به زبان تصویری دقیق و شاعرانه فیلم‌سازانش است. دوربین در خدمت جزئیات است و ریتم کند و حساب‌شده فیلم، به‌جای رویداد، بر حس تکیه دارد. در نتیجه، اثر نه از مسیر داستان بلکه از مسیر فضا و احساس با مخاطب ارتباط برقرار می‌کند.
بازگشت برادران ارک به فیلم کوتاه با اثری چنین پخته، یادآور مهارت آن‌ها در ساخت جهان‌هایی است که در عین واقع‌گرایی، رنگی از خیال و استعاره دارند. «خداحافظ آشغال» با سادگی آگاهانه‌اش، بیش از هر چیز درباره تنهایی انسان است؛ تنهایی‌ای که در هر گوشه از زندگی معاصر می‌توان آن را لمس کرد.
دریچه؛ تصویر کمتر دیده‌شده‌ای از تنهایی در دل جنگ
فیلم کوتاه «دریچه»، دومین اثر حاضر از ویستامدیا در جشنواره امسال، به یکی از حساس‌ترین و کمتر روایت‌شده‌ترین موضوعات معاصر می‌پردازد: جنگ ۱۲ روزه ایران و اسرائیل. تا پیش از این، هیچ فیلم‌سازی به‌طور مستقیم به این واقعه نپرداخته بود و «دریچه» نخستین ساخته در این زمینه محسوب می‌شود.
فیلم داستان پیرمردی تنها را روایت می‌کند که در میانه روزهای پراضطراب جنگ، در خانه‌ای خالی از سکنه زندگی می‌کند و تلاش دارد معنای بقا، ایمان و امید را در جهانی که در حال فروپاشی است، بازتعریف کند. «دریچه» بیش از آنکه فیلمی درباره جنگ باشد، اثری درباره تنهایی انسان در مواجهه با بحران است.
روایت محدود، قاب‌های بسته و سکوت‌های طولانی، به فیلم حال‌و‌هوایی تأمل‌برانگیز داده است. فیلم‌ساز با پرهیز از نمایش مستقیم خشونت، به سراغ تأثیر روانی و درونی آن می‌رود و از خلال تصویر یک پیرمرد منزوی، تصویری گسترده‌تر از وضعیت انسان در برابر جنگ و بی‌معنایی ارائه می‌دهد. همین جسارت در انتخاب سوژه و نگاه انسانی به آن، «دریچه» را به یکی از آثار متمایز جشنواره امسال تبدیل کرده است.
بازتاب مثبت و استقبال در جشنواره
هر دو فیلم «خداحافظ آشغال» و «دریچه» با استقبال چشمگیر تماشاگران و توجه منتقدان در جشنواره روبه‌رو شدند. در اکران‌های مردمی، حضور پررنگ مخاطبان و واکنش‌های مثبت نسبت به هر دو فیلم، نشان‌دهنده ارتباط مؤثر آن‌ها با تماشاگر بود.
خداحافظ آشغال برادران ارک در اختتامیه جشنواره فیلم کوتاه تهران توانست جایزه بهترین کارگردانی، جایزه بهترین فیلم از نگاه تماشاگران، جایزه بهترین دستاورد هنری در دو بخش صحنه و طراحی کاراکتر و جایزه بهترین صدابرداری/ صداگذاری را از آن خود کند.
